अपेक्षाभंगाच दु:ख खुप वाईट असते, खरच. कितीही नाही म्हंटल तरी, आपण ज्यासाठी काहीतरी करताे त्याबद्दल्यात तेवढं नाही पण थाेडीतरी परतफेड करावी. मग ती कुठलीही असाे प्रेम, भावना किंवा वस्तु.
पण कितीही झाल तरी जितके महत्तव आपण एखादयाला देताे त्याच्या तुलनेत आपल्याला मिळालेल कमीच का वाटत? लाेक आपल्याला कायम एक पर्याय म्हणुनच ठेवतात ही भावना किती भयावह आहे ना, एखादया बंद खाेलीत आपल्याला काेंडुन ठेवल्यासारख. EXPECTATIONS KILLS अस म्हणतात ते तंताेतत खर आहे.
जवळच्या माणसांनी दिलेली दु:ख जास्त खाेलवर रुतुन बसतात. जाणतेपणे घडलेलं नसेलही अस समजुन आपण त्यांना अजुन संधी देताे कारण तिच/त्याच असणं खुप गरजेच असत आपल्या आयुष्यातली ती पाेकळी भरुन काढण्यासाठी. मन घाबरत दुसर्या काेणाला जवळ करायला, ती/ताे पण तशीच वागली तर. अनुभवाच झापड न पडलेलच बर.
दुसर्याच्या आयुष्यात स्व:तच स्थान काय हया प्रश्नाच उत्तर शाेधायला कधिच जावु नका. गर्दिच्या ठिकाणी जीव काेंडल्याशिवाय राहणार नाही. तुमचा त्यांच्या आयुष्यातला क्रम काहीही असाे, फाेनमध्ये नाव काहीही असाे, फाेटाेत तुम्ही टॅग नसालही पण तुम्ही असाल त्यांच्यासाठी एक पर्याय म्हणुन त्यातच आता समाधान मानायला हव.
का जमत नाही आपल्याला दुसर्यांसारख वागणं, २४ तासाच घडयाळ अापल्याला पण आहेच की, वेळ मारुन न्यायला का जमत नाही. त्यांना नसेल आपली पर्वा तर का आपण सहानभुतीची अपेक्षा तरी धरावी. येताना एकट आलेलाे आपण गर्दिचा भाग का हाेताे. पाेटाची खळगी भरण्यात झाेकुन दयाव स्वत:ला, गुरफटुन घ्याव स्व:ताला, हवीतेवढी आणि शक्य तितकी मदत करावी एखादयाला, अस्तित्वाला बांधुन ठेवाव स्व:ताच्या अगदि त्या ध्रुवतार्यासारख अढळ. दुसर्यांच्या आनंदाच कारण बनाव. दुसर्या बद्दल मत बनवतांना स्व:तला त्याच्या जागी ठेवुन बघाव, सिध्द करण्याच्या वाटा आपाेआप सापडतात.
आयुष्य खुप सुंदर आहे, जख्मांच एक आहे, त्यांना जास्त कुरवाळल ना की त्या तशाच आेल्या राहतात आणि आपण अजुन कमकुवत हाेत जाताे. आपण समजताे त्यापेक्षाही आपण कितीतरी भक्कम आहाेत शरीराने तरी, मनाच काय ते बाराही महिने आजारी असतच. दु:खाच मुळ कारण आपण वाहिलेल्या अपेक्षा.
आपल्या असल्याचा आनंद ज्यांना नाही त्यांना आपल्या न हाेण्याच दु:ख कधीच हाेणार नाही. तुमची पर्यायी जागा घेणारा काेणीतरी असताेच.
नाही किसीकाे पाने की चाह नाही किसीकाे खाेने का डर|
समीर क्षमा दत्तात्रय कडु, लाेणावळा
Comments
Post a Comment